เสพติดความเศร้า

เป็นเด็กร่าเริงค่ะ ทุกคนเห็นเราเป็นเเบบนั้น เเต่จริงๆเราเป็นคนที่ชอบให้ตัวเองเศร้าเราไม่เข้าใจตัวเอง เเต่บางที่เราเศร้าจริงๆนะ
เวลาอยู่คนเดียวเราชอบหาไรเศร้าๆดูเราเป็นคนอ่อนไหวง่ายชอบให้ตัวเองร้องไห้มันรู้สึกดีเเปลกๆ เราไม่ชอบตัวเองที่เป็นคนขำง่ายยิ้มง่ายทั้งที่ตามจริงในใจเรามันเศร้าตลอดเวลาเราไม่รู้เราเศร้าอะไรมันมีเรื่องมากมายที่อยู่ในใจเรามันทั้งเจ็บทั้งหวิวอยู่ตลอดเวลาเเต่เราไม่สามารถถ่ายทอดมันออกมาได้ หรือเพราะไม่มีใครสังเกตุเราก็ไม่รู้เหมือนกัน บางทีมีคนทักเราว่าบ้ารึป่าวเเบบเราขำง่ายเกินไปอะคือจริงๆเราก็ไม่ได้อยากเป็นเเบบนี้ปะ เหมือนว่าเราหลอกตัวเองมาตลอดว่าเรามีความสุขดีอะ  เราดูขัดเเย้งแปลกๆเนอะ5555